Het alledaagse van (werk in je) thuis

De aspecten van de dingen die voor ons het belangrijkste zijn, blijven door hun eenvoud en hun alledaagsheid verborgen (Ludwig Wittgenstein).

Het afgelopen jaar heb ik regelmatig aan deze uitspraak moeten denken. Thuis is thuis niet meer. Het thuisdomein is nu ook het werkdomein geworden. Waar voor de crisis verschillende managers en directies het thuiswerken nog konden tegenhouden is er geen houden meer aan. Als we de media mogen geloven overwegen werkgevers al om hun kantoorruimtes voor andere doeleinden te gebruiken. Het werken vanuit huis bevalt kennelijk goed.

Het Thuis heeft met Het Werk in huis een andere betekenis gekregen. Waar het voorheen een bron van ontspanning was, een oase van rust, is het nu een plek geworden waar zaken en privé door elkaar lopen. Je leert je partner op een hele andere manier kennen. Die blijkt ook over een zakelijke kant te beschikken… De buurman fungeert ineens als buddy om een strategische sessie voor te bereiden. Waar je eerder op vrijdag de deur van je kantoor achter je dicht trok, blijft het werk je nu ook in het weekend aankijken. Het domein werk en het domein thuis hebben een andere invulling gekregen. Welkom in het ‘’nieuwe normaal’’, welkom in de wereld van thuiswerken.

De eetkamer en/of de keuken is inmiddels een openbare ruimte geworden, of toch niet? Deze plek diende tot voor kort als plek om te ontspannen en niet opgeschrikt worden door een partner of kind dat aan het (school)werk is. Roeien met de riemen die je hebt hoor je een aantal mensen zeggen. Anderen vinden dat het een ontspanningsruimte moet blijven en dat op plekken elders gewerkt moet worden. Inmiddels zijn er velen die afspraken gemaakt hebben om het thuis enigszins dragelijk te maken. Laptops worden in de kast opgeborgen, zodat je tijdens het weekend niet toch in de verleiding komt om iets aan je werk te gaan doen. Slaapkamers zijn ingericht als aparte spreekkamers om ‘calls’ uit te voeren, zodat men in alle rust een gesprek kan voeren. Ruimtes in huis krijgen een andere identiteit en leer je kennen als nooit te voren.

Tijdens de eerste golf hebben we de gelegenheid gehad om bij elkaar thuis te kijken. Werkgevers bedachten van alles om toch ‘verbondenheid’ te creëren. Werkplekken werden gedeeld op social media, waardoor je een prachtig kijkje in de keuken kreeg. Het domein dat normaal gesproken ‘privé’ is wordt nu openbaar. De thuiswerkplek is aan verandering onderhevig. Waar sommige mensen eerste twee schragen hadden staan met een plaat uit de schuur, investeren werkgevers nu in de werkplekken van hun werknemers. De beste bureaustoelen en in hoogte verstelbare bureaus maken nu onderdeel uit van de inboedel. Accessoires zijn niet aan te slepen om van het opberghok of de walk-in-closet een frisse werkplek te maken. Toch een beetje het werk gevoel thuis.

Ook in de buurt is het een en ander veranderd. De straat is inmiddels de openbare ruimte waar je, meer dan ooit, mensen uit de buurt tegenkomt. Waar je vroeger je buren zelden of nooit tegenkwam in de winter – voor zonsopkomst naar je werk en na zonsondergang weer naar huis – loop je ze nu regelmatig tegen het lijf. De ongemakkelijke ontmoetingen met de buren veranderen in momenten van iets meer diepgang. De crisis is een vermakelijk thema. Iedereen heeft er last van en flink ook. Van intervisie op straat zou ik nog niet willen spreken, maar wie weet, als deze crisis nog even duurt…

De aspecten van de dingen die voor ons het meest belangrijk zijn blijven ons door hun eenvoud en alledaagsheid verborgen zei Ludwig Wittgenstein. Inmiddels merken we het steeds meer op, omdat we noodgedwongen steeds meer thuis zijn. Hoe kijk jij naar thuis? Wat is thuis in crisistijd voor jou? Hebben jullie inmiddels een nieuwe handleiding voor thuis? Zijn de plekken bij jou thuis ook veranderd?

Nieuwsgierig naar nog meer Thuis? Ik kan je het boekje van Pieter Hoexum van harte aanbevelen!