Ik rolde er toevallig in…de kracht van zwakke verbindingen!

Keukentafelgesprekken. We hebben er nu zo’n  60 gemaakt. Gesprekken (podcasts) met leiders uit Oost Nederland. Gesprekken met leiders in een intieme setting, op vrijdagmiddag na een week hard werk werken aan hun eigen keukentafel. Hoe was de werkweek? Wilde je als kind ook al deze baan uitoefenen? Lig je wel eens wakker van je werk? Beschrijf je rol eens met een metafoor? Zomaar wat vragen die wij stellen aan onze gasten.

Kort geleden waren Willem-Jan Velderman en ik te gast bij radio Hengelo om terug te kijken op onze podcasts en vooruit te kijken naar het nieuwe seizoen. Er werd mij gevraagd wat voor mij een belangrijk inzicht is na al die gesprekken. Belangrijk is de rol van het zogenaamde ‘toeval’. Veel gasten die wij spreken geven aan dat ze erin zijn gerold, in hun werk als leider, bestuurder en/of directeur. Slechts een beperkt aantal van onze gasten wist dat hij/zij later de functie wilde uitoefenen die ze nu bekleden. Dus ernaar toe werken – wel of niet met hulp – blijkt een complexe opgave.

Echt vernieuwend is dit inzicht niet. De auteur Granovetter heeft het in zijn werk over strong ties (sterke relaties) en weak ties (zwakke relaties) (1973). We zijn geneigd om als mens vaak onze strong ties op te zoeken. En niet voor niets, want dit zijn vaak de mensen die je goed kent. Toch is het maar de vraag of deze strong ties je ook gaan helpen met de gewenste loopbaanverandering. Zo kwam een van onze gasten tijdens een borrel ineens in contact met iemand die bepalend bleek voor zijn verdere loopbaan, terwijl hij diegene nauwelijks kende.

Granovetter onderzocht de invloed van netwerken bij het vinden van een baan. Hij ontdekte dat slechts 20 procent een baan vond via formele kanalen (arbeidsbureaus, vacatures, werving- en selectiebureaus), en dat 80 procent via informele netwerken aan een baan was gekomen. Van die groep werd slechts 17 procent geholpen door een naaste relatie (een ‘sterke verbinding’, iemand die ze minsten één keer per week zagen). Het overgrote deel was vooral geholpen door mensen die ze juist niet zo goed kenden: 55 procent kreeg een baan via een bekende die ze slechts af en toe ontmoetten (een ‘zwakke verbinding’, vaker dan één keer per jaar maar minder dan een keer per maand ), en 28 procent door een relatie die ze zelden ontmoetten, een keer per jaar of minder vaak, zeg maar een verre kennis. Kortom, niet het sterke netwerk hielp mensen verder, maar hun zwakke verbindingen!

Toch besteden we in organisaties nog veel tijd aan de formele kant van nieuwe mensen werven. Er wordt veel tijd besteed aan vacatureteksten. Toeval en het informele netwerk spelen een grote rol. Wat doe jij om het toeval te managen? Welke rol hebben zwakke verbindingen gespeeld in jouw loopbaan?