En door…

De Duitse socioloog Hartmut Rosa legt verband tussen vervreemding en maatschappelijke versnelling. Volgens Rosa is deze dwangmatige versnelling het ultieme kenmerk van de moderniteit (Rosa 2016). Technologie ontwikkelt sneller, onze communicatie wordt sneller, financiële bewegingen worden sneller, we verplaatsen ons sneller, onze loopbaan wordt sneller, mode gaat sneller, de speelfilm gaat sneller, kortom alles flitst als een gek. We worden meegezogen in die opgefokte haast van het moderne leven. De technologie, die ons meer tijd zou moeten bieden, leidt tot een ongekende wereld van nieuwe opties en nieuwe snelheid. We blijven achter met het nerveuze gevoel dat we weer iets hebben gemist. Deze versnelling wordt nog eens gecombineerd met een plicht om gelukkig te zijn, een plicht om succesvol te leven. Deze versnelling en voortdurende veranderingen leiden tot vervreemding van natuur, de medemens en onszelf.

Voor een nieuw project genaamd ‘En door….’ zijn Stephan Corporaal en ik op zoek naar plekken waar de tijd stil staat of heeft gestaan. Denk aan buurtkroegen, het café, de voetbalkantine, een bibliotheek, een klooster etc. Zijn er nog plekken die ontkomen aan de opgefokte haast van het moderne leven?